WHS 1 - MOC'17 1

Claude van Zomeren laat zijn oude club Moc’17 zien hoe het moet
Ben van den Aarssen BNddeStem

Hij volgde een groot deel van zijn voetbalopleiding bij Moc’17, opende voor rust de score tegen zijn oude club en redde als verdediger in de tweede helft op de eigen doellijn: WHS-linksback Claude van Zomeren (19) keek na de benauwde 2-1 zege met gemengde gevoelens terug op het duel. ,,Tevreden met het resultaat, niet met de manier waarop. Het moet veel beter.’’
Onverbiddelijk
Van sentimenten had de in Nieuw-Vossemeer woonachtige Van Zomeren na afloop geen last. ,,Ik heb zes jaar lang met een deel van die Bergse gasten gespeeld. Maar WHS is nu mijn club.’’ Na een klein halfuur verraste de oudste van de tweeling Van Zomeren, de geblesseerde Claudel keek vanaf de kant toe, de Moc-goalie Ruud Loman met een stuiterend afstandsschot: 1-0. Loman kreeg onverwacht zijn kans, nadat de eerste keus Owen Braeckmans zich te laat had gemeld. Moc-coach Remco van Haaren was onverbiddelijk. ,,Je moet op tijd zijn. Anders sta je ernaast.’’
Achteraf zag Van Haaren het als een voorteken van de slappe vertoning van zijn ploeg. ,,Onze eerste helft was superslecht. We wonnen geen duels, pakten geen tweede ballen, ik zag mijn team fouten maken die ik niet van ze kende.’’ De 2-0 in het zicht van de rust sprak boekdelen. Moc blunderde in de opbouw en speelde de bal in de voeten van Cristian Gliga, de Roemeense uitblinker die pas op zaterdagochtend kennis had gemaakt met de nieuwe trainer Koos Waslander. Gliga aarzelde geen moment en werd onderweg ook nog te hulp geschoten door Robin Hansler die de bal zodanig van richting veranderde dat het schot precies in de kruising eindigde. Waslander was trots op de vechtlust van zijn ploeg, in het bijzonder de ook al in Nieuw-Vossemeer neergestreken Gliga. ,,Een kanjer.’’
‘Het leek wel pingpong’
Het onherkenbare Moc dwong in het eerste bedrijf welgeteld twee kansen af. WHS-doelman Armando de Witte redde bij een inzet van Joshua Becht en zag niet veel later een balletje van Milad Najib tergend langzaam voorlangs rollen. Van Haaren greep halverwege rigoureus in en hoopte met de verse krachten Wassim Chetbi en Tom van Oers op een impuls. Gaandeweg de tweede helft moest de thuisclub steeds verder terug tegen de aandringende Bergenaren. Van Zomeren vond dat WHS het offensief over zichzelf had afgeroepen. ,,We schoten elke bal blind naar voren. Die bal kwam telkens net zo hard terug. Het leek wel pingpong.’’ Tussen de palen groeide doelman De Witte uit tot de derde uitblinker van de middag, door eerst met de voeten Becht van scoren af te houden en vervolgens te redden toen de Bergse spits andermaal vrij voor hem opdook. Na de derde gemiste kans van Becht was daar ineens ook nog Van Zomeren als reddende engel op de doellijn. De rechtsbenige Brabander hield zich op de voor hem onwennige linkervleugel prima staande. ,,Ik kan overal voetballen.’’ Waslander prees het optreden van zijn doelman. ,,Armando sleepte ons er doorheen.’’
Schrale troost
Pas in de extra tijd scoorde Najib tegen, te laat om de thuisclub alsnog in verlegenheid te brengen. Waslander, doordeweeks in Madrid vanwege een eerder gepland uitstapje, was blij met de driepunter. ,,Maar conditioneel moet het allemaal nog veel beter.’’ Van Haaren had stof tot nadenken. ,,Hier moeten we lering uit trekken. In de tweede klasse moet je zorgvuldiger met je kansen omgaan en er vanaf de eerste minuut staan.’’ Komend weekeinde komt titelkandidaat Heinenoord naar Bergen op Zoom. Niet de meest welkome tegenstander, weet Van Haaren. ,,Maar slechter dan vandaag kan het niet, dat is een schrale troost.’’